( ಇವತ್ತು ನಾನೂ ಗಂಡಸಿನಂತೆ ಸಮಾನಳು ಎಂದು ಬೀಗಿದರೂ, ಕನಿಷ್ಟ ಸುಖವಾಗಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಕೂತು ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುವಲ್ಲಿಯೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಿರಿಕ್ಕು ಕಾಣುವ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ಯ ಎನ್ನುವ ನಿಜ ಸುಖದ ಮರೀಚಿಕೆಯ ಪರದೆ ಯಾವತ್ತು ಸರಿಯುತ್ತದೆ..? ) 
  ಐ.ಟಿ. ರಂಗದ ಸುನೀತಾ.. ಕೈ ತುಂಬ ಸಂಬಳ, ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಹುದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಚೆಂದದ ಸಂಸಾರ ಎಲ್ಲ ಇದ್ದೂ ಎನೋ ಕೊರಗಿನಲ್ಲಿರುತ್ತಾಳೆ. ನನಗೆ ನನ್ನಂತೆ ಇರಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಹೆಂಗೆ ಬೇಕೋ ಹಂಗಿರುವಂತಿಲ್ಲ, ನಿಮಗೆ ಗಂಡಸರಿಗಾದರೆ ಏನೂ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಇರಲ್ಲ. ಬೇಕಾದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ, ಬೇಕೆಂದಾಗ ಸುತ್ತುತ್ತೀರಿ, ಪಾರ್ಟಿ, ಕ್ಲಬ್ಬು ಇನ್ಯಾವುದೋ ಔಟಿಂಗೂ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎದ್ದು ನಡೆಯಲು ಸ್ನೇಹಿತರ ವಲಯ, ಕೈಗೆ ದಕ್ಕುವ ಗಾಡಿ, ಇದಾವುದೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇದ್ದ ಸ್ನೇಹಿತರ ಒತ್ತಾಸೆಯ ಬೆಂಬಲ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಗೋವಿಂದ ಎಲ್ಲವೂ. ಆದರೆ ನಮಗೇನಿದೆ..? ಒಂದು ಆಟೊ ಹಿಡಿಯುವಾಗಲು ಅಳುಕು, ಓಲಾ ಕ್ಯಾಬ್ ಕೂಡ ಸೇಫ್ ಹೌದಾ ಅಲ್ವಾ ಎನ್ನುವ ತುಮಲ, ಒಬ್ಬಳೆ ಇದ್ದರಂತೂ ಹತ್ತಲೋ ಬೇಡವೋ ಎನ್ನುವ ದ್ವಂದ್ವ ಹೀಗೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ " ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಕೊಂಚ ನಮ್ಮದೇ ಸ್ಪೇಸ್ ನಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮದೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದಲ್ಲಿ ಬದುಕುವುದೇ ಬೇಡವಾ..? " ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಿಖರ ಉತ್ತರ ಕೊಡುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಯಾರಲ್ಲೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಆಕೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದೆ. 
ಇವತ್ತು ಪುರುಷ ಉದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬನ ದಿನಚರಿ ನೋಡಿ, ಬೇಕೆಂದಾಗ ಹೋಗಿ ಟೀ ಕುಡಿದು, ಸಿಗರೇಟು ಸೇದಿ, ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನಿಂತು ಮೊಬೈಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಹರಟಿ,  ಹಾಗೆ ಬರುವಾಗ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಕಚೇರಿ ಸ್ನೇಹಿತ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಅಲ್ಲೆ ಮಾತಾಡಿ. ಐದೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ವೀಕೆಂಡ್ ಪಾರ್ಟಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು (ಇದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕೇಳಿ, ವಿಚಾರಿಸಿ ಒಪ್ಪಲಾ ಎನ್ನುವ ಮಾತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ) ಅದೇ ಹುರುಪಿನೊಂದಿಗೆ ಸಜ್ಜಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಕುರ್ಚಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಾನೆ. ಅರೇ.. ಅದೇನು ಬದಲಾವಣೆ ಒಂದು ಔಟಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಒಂದು ಪಾರ್ಟಿ ಅಥವಾ ವೀಕೆಂಡ್ ಮಸ್ತಿ ಅಥವಾ ಕೊನೆಯಲ್ಲ್ಯಾವುದೋ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗುವ ಟ್ರಿಪ್ಪು, ವಿಲಾಸವಾಗಿ ಕಳೆಯುವ ಒಂದು ಸಂಜೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಎನರ್ಜಿ ಕೊಡುತ್ತದಾ..? ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಇರಲಿ ಬಿಡಿ ಅನ್ನೋಣ.
ಹೌದು.. ಬದಲಾವಣೆ ಬೇಕು ರೂಟಿನ್ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತದು ಮನೆಯ, ಮನಸ್ಸಿನ ಮತ್ತು ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಜೀವನದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿರಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.. ಕರೆಕ್ಟ್ ಅದಕ್ಕಾಗೇ ಪುರುಷನೊಬ್ಬ ಬೇಕೆಂದಾಗ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಜೀವನವನ್ನು ಬೇಕಾದಂತೆ ಅನುಭವಿಸಿಬಿಡಬಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವರು ಹುಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬದುಕುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಆ ಮಾತು ಬೇರೆ. ಹಾಗೆ ಬದುಕಲೂ ಅನುಭವಿಸುವ ಗುಂಡಿಗೆ ಜತೆಗೆ, ಶುದ್ಧ ಮನಸ್ಸು, ಒಂದಿಷ್ಟು ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿ ಎಲ್ಲ ಇರಬೇಕು. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಬದುಕಿಬಿಡಲು ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಕಾಶವಂತೂ ಇರುತ್ತದಲ್ಲ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೇರೆಯವರು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಾ ಅವನೇ ಇನ್ನಾವುದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಬದುಕು ನಿಂತ ನೀರಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳ ಕಿರಿಕಿರಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಫೀಸ್ ಕಟ್ಟುವ ಹಣ ಬೀಸಾಕಿದರಾಯಿತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆದ್ದು ಪೂರ್ತಿ ದಿನದ ಒಟ್ಟೂ ತಯಾರಿ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕಿಲ್ಲ. ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಬದುಕು ಸುನೀತವೇ.
ಆದರೆ ಸುನೀತಳಿಗೆ..? ಆಕೆಗೂ ಎಲ್ಲ ಇದೆ. ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೋಗಿ ಟೀ ಸ್ಟಾಲ್‍ನ ತುದಿಗೆ ನಿಂತು ಸಿಗರೇಟು ಅಂಟಿಸುವ ಗಂಡಸಿನಂತೆ ಟೀ ಗ್ಲಾಸಿಗೆ ಕೈ ಹೂಡಲಾರಳು. ಅವನಿಗಿರುವ ಆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಅದ್ಯಾವತ್ತು ಆಕೆಗೆ ದಕ್ಕುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ ನೋಡುವ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಕಾಫಿ ಕಹಿಯಾಗದೇ ಏನು ಮಾಡೀತು..? 
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ವೀಕೆಂಡ್‍ಗೆ ಡೆ ಔಟಿಂಗ್ ಕೂಡಾ ಮಾಡಲಾರಳು. ಹಣ ಗಾಡಿ ಎಲ್ಲ ಇದೆ. ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೂರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಸಮಜಾಯಿಸಿ ನೀಡಿ, ಅದೆಲ್ಲವೂ ಓ.ಕೆ. ಅನ್ನಿಸಿದ ಮೇಲೂ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನ ಸಮ್ಮತಿ ದೊರಕಿದ ಮೇಲೆ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಬೇಕು. ಆಗ ಹುಟ್ಟುವ ಹತ್ತಾರು ಹೊಸ ಮತ್ತು ರೆಗ್ಯೂಲರ್ ರೂಟಿನ್ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ಸೂಚಿಸಿ ಅವನಿಗೆ ಇದಾವುದೂ ತನ್ನ ವೀಕೆಂಡ್ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಿರಿಕ್ಕು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸಿದಾಗ ಆಯ್ತು ಆದರೂ ಹುಶಾರು ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಆಕೆ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಬೇಕು. ಬೆಂಗಳೂರು ಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ಬದುಕು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಈ ವಿಷಯ ನೋಡೊಣ. ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕೊಂಚ ಅವಕಾಶ ಇದ್ದರೂ, ಎಲ್ಲೂ ಪುರುಷಗಿರುವ ಬಹಿರಂಗ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಇಲ್ಲವೇನ್ನಲೇಬೇಕು. ಆ ಎಲ್ಲಾ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರೂ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಒಂದು ದಿನವನ್ನು ಫಿû್ರೀ ಬದುಕಿಗಾಗಿ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು..? ಅದರಲ್ಲೂ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನೇ ಕೇಳೋಣ ಎಂದರೆ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳು ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು ಸಹಜ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ ಅವನನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಅವನದನ್ನು ಪುರಸೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಅಪಾರ್ಥವಾಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಎಂಥಾ ಸಭ್ಯ ಗಂಡಸೂ ಕೂಡಾ ಒಂದಿನದ ಔಟಿಂಗಾ ಅಥವಾ ಊಟಕ್ಕಾ, ಪಿಕ್ಚರ ಗಾ.. ಇಬ್ಬರೇ ಹೋಗೋಣ್ವಾ ಎಂದು ವರಾತ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಒಬ್ಬಾಕೆ ಒಂದು ದಂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಚೆಂದಗೆ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಕಳೆದು, ಮನಸ್ಸು ಹಗುರ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಿರುಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅದೇ ಕೊನೆಯ ಅವಕಾಶವಾಗಿರುವ ಸಂದರ್ಭಗಳೇ ನೂರಕ್ಕೆ ಶೇ.95 ರ ಷ್ಠಿರುತ್ತವೆ. 
ಮಹಿಳಾ ಸ್ವತಂತ್ರ, ಸಮಾನತೆ ಎಲ್ಲ ಇದ್ದೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಯಾವ ಸುಖವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸದಂತೆ ಮಾಡಿಟ್ಟಿರುವ ಪುರುಷರ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಪಕ್ಕಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೋಡಿ.. ಆಕೆ ನಾಲ್ಕಾರು ದಿನ ಲೇಟಾಗಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ ಒಂದು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾಕೆ ಹಾಯ್ದು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಎಂದರೆ ಆಕೆಯ ಮೇಲೊಂದು ಲಕ್ಷ್ಯವಿಡುವ ಗಂಡಸರಿಗೆ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ಅಕೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಾಳೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣ ಆಕೆ ಚಾಲೂ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನದ ಮಾತನ್ನು ಹರಿಬೀಡುತ್ತಾರೆ. ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಫಿ ಶಾಪಿನಲ್ಲಿ ಹರಟಿದರೂ, ಆಕೆ " ಫ್ರೀ " ಅಂತೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತು ವಿಲಾಸವಾಗಿ ಹರಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆಕೆ ಒಬ್ಬಳೆ ನಾಲ್ಕೂರು ನೋಡಿ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ಹೊರಟು ನಿಂತರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲ ಶತ್ರು ಎನ್ನುವಂತೆ, ಆಕೆಗೆ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಉಸಿರಾಡಲು ಆಗದಂತೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಏಳುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಳೆನಾ ಮೇಡಮ್.? " ಎನ್ನುವ ಪಶ್ನೆ ಆರಂಭವಾಗುವುದರೊಂದಿಗೆ, ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬಳೆ ಅಂತೆ ಎನ್ನುವ ಒಬ್ಬಂಟಿಯ ಹಿಂದಿನ ಆಕೆಯ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಅನುಮಾನದ ಹೊಗೆ ಹಾಕಿ ಕಾಯತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಇವತ್ತು ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ತುಂಬ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ತಾವು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಇರಬಲ್ಲೆವು ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ, ಅದೇ ಜೀವನದಾಸೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಮದುವೆ ಎನ್ನುವ ಅನಿವಾರ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಹೊಂದ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಅದು ಒಂದು ಗುಪ್ತ ಅಸಮಧಾನವಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿರುತ್ತದೆ ಮನದಲ್ಲಿ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಒಬ್ಬಲೆ ಬದುಕು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಅರಾಮಾಗಿ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಇರುತ್ತೇನೆಂದರೂ ಮೊದಲು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಕಾಯಿಪಲ್ಯೆ ಮಾರುವವನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಹಾಲು ಹಾಕುವವನವರೆಗೂ  "..ಒಬ್ರೆನಾ ಮೇಡಮ್.." ಎನ್ನುವ ವಿಚಿತ್ರ ದನಿಯ, ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಅಂಗಿಕ ಅಭಿನಯಕ್ಕೆ ಆಕೆ ಉತ್ತರವಾಗುತ್ತ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. 
ಕೊನೆಗೆರಡು ವರ್ಷವಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆಕೆ ಒಂದೋ ಮನೆ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾಳೆ ಇಲ್ಲ ಮದುವೆಯ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಅರೇ.. ಆಕೆ ಒಬ್ಬಾಕೆಯೇ ಅಲೆಯದಂತೆ ನಿರ್ಭಂದಿಸಿದ್ದೂ, ಅಕಸ್ಮಾತ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯೊವ ಅಥವಾ ಇನ್ನಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಅವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುವಂತಹದ್ದು ಯಾವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದರೆ ಆ ಒಂದು ಅಸುರಕ್ಷತೆಯ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣೂ ಎಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ತನ್ನಿಷ್ಟದ ಬದುಕು ಬದುಕಲಾರದಂತಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಅಸಲಿಗೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯಲ್ಲೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿರದಿದ್ದರೂ ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಪುರುಷರ ತೊಡರುಗಾಲು ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಅದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲು ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಶೇಕಡಾವಾರು ಸಮಾಜ ವಿರೋಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಭಯ  ಆಕೆಯ ಮಾನಸಿಕ ಮತ್ತು ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆಕೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಬದುಕು ಬದುಕುವ ಮೊದಲು ಸುರಕ್ಷತೆ ಕೇಳುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದರೆ, ವಿಶ್ವಾಸ ಇಡಬಹುದಾದ ಪುರುಷನೊಬ್ಬ ಯಾವ ಹಂತದಲ್ಲೂ ದೈಹಿಕ ಸಾಂಗತ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾತೊರೆಯುವ ಅದೇ ವರಸೆ ತೋರಿಬಿಟ್ಟರೆ, ಬೇಕಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಗಂಡನೆನ್ನುವ ಅನಿವಾರ್ಯದ ಪಾಲುದಾರನ ಹೊರತು ಬದುಕು ಬದುಕಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹೀಗೆ ಅಸುರಕ್ಷತೆಯ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಪಡೆಯುವ ಖುಶಿಯೂ ಖುಶಿನಾ..? 
ಇವತ್ತು ಮಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮಹಿಳಾಪರ ಮತ್ತು ಹಕ್ಕಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವವರು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸಬೇಕಿರುವುದು ಆಕೆಯ ಇಂತಹ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ನಿರ್ಭೀತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿ ಆಸ್ತಿ ಪಾಲು, ರಸ್ತೆ ಪಾಲು, ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲು, ಕ್ಯೂ ನಿಲ್ಲಲು ಪಾಲು. ಹೀಗೆ ಒಲ್ಲದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾಲೂರಿ ನಿಲ್ಲುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲೂ ಆಕೆಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ಹರಣವಾದದ್ದೇ ಇಲ್ಲ.  ನಿರ್ಭಿತಿಯ ಮತ್ತು ಒಂದು ಚೆಂದದ ಘಳಿಗೆಗಳ ಸ್ವತಂತ್ರ ಇಲ್ಲದ ಬದುಕು ಬದುಕಾ..? ಸುನೀತ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಬರೀ ಬದುಕಲ್ಲ, ಸಮಾಜವಲ್ಲ, ಪುರುಷನ ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನ ಇನ್ನಾದರೂ ಬದಲಾಗಬೇಕಿದೆ.. ಇಬ್ಬರೂ ಬದುಕೋಣ ಕೆಲವು ವಿಷಯದಲ್ಲಾದರೂ ಅವರವರ ಇಷ್ಟದಂತೆ ಎನ್ನುವ ಅವರ ವಾದಕ್ಕೆ ಮೊದ್ಲ ಬಲವನ್ನು ಅವನೇ ತುಂಬಬೇಕಿದೆ. ಅದ್ಯಾವತ್ತಿಗೆ ಆಗುತ್ತದೆಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದರೆ ಸಧ್ಯಕ್ಕಂತೂ ಆಕೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ನೂರು ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಆಚೆಯಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯ.